Agnieszka Simon-Adamczewska, mentorka zaangażowana w inicjatywę Early Warning Europe, a z wykształcenia i zawodu, kontrolerka finansowa, opowiada nam o wartości procesu mentoringowego dla samego mentora. Należy bowiem podkreślić, że mentorzy EWE, mimo świadczą pomoc nieodpłatnie. Jak podkreślają jednak nasi wcześniejsi rozmówcy, a także Agnieszka – pomoc innym przedsiębiorcom daje wiele satysfakcji.

Zdaniem mentorki zaproszonej do inicjatywy przez Fundację Firmy Rodzinne, proces mentoringowy i model zakładający niesienie pomocy przedsiębiorcom w kłopotach nigdy nie jest jednostronny. Sam mentor analizując przypadki (albo z angielskiego – case’y) swoich podopiecznych jest w stanie wyciągnąć wiele wniosków dla siebie – w toku realizowanej pomocy, a także po jej zakończeniu. Mentoring EWE, poza byciem źródłem satysfakcji, stanowi też platformę bilateralnej wymiany doświadczeń między mentee i mentorem.

Agnieszka Simon-Adamczewska zaznacza również, że mentoringu nie można mylić z konsultingiem, od którego jest trudniejszy. Mentor zatem musi powstrzymać się od doradzania, raczej skupia się na tym, by mentee sam doszedł lub doszła do odpowiedniego rozwiązania. Jest to, jak sugeruje nasza bohaterka, najtrudniejszy element pracy mentora.

Drugą, istotną, i niemożliwą do wyceny wartością dodaną jaką niesie za sobą udział w mentoringu, jest fakt, iż możliwe jest wykorzystanie doświadczeń innych osób, często bezcennych, w dalszej pracy zawodowej. Wymiana tych doświadczeń, jak podkreśla nasza rozmówczyni, jest rzeczą przynajmniej równie satysfakcjonującą jak zarabianie pieniędzy.